Γράφει η Δέσποινα Λαζαρίδου
Διανύουμε σήμερα μια κατάσταση στην
πολύπαθη πατρίδα μας, που δεν είχε επαναληφθεί στο παρελθόν. Πολιτικοί διεφθαρμένοι,
πουλημένοι στους σιωνιστές, μαριονέττες του εβραϊκού λόμπυ, ξεπουλάν ότι ιερό
και όσιο έχει αυτός ο ευλογημένος τόπος.
Ο λαός, εξουθενωμένος, απελπισμένος,
εξαθλιωμένος, έχει καταθέσει τα «όπλα» περιμένοντας ένα θαύμα να τους σώσει, αν
και σε αυτό πολλοί έχουν χάσει πια την πίστη τους.
Στην στρατιωτική ηγεσία, υπάρχουν λίγοι
καλοί, οι οποίοι χάνονται στην άβυσσο των κομματόσκυλων.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που φυλάττουν
Θερμοπύλες. Αυτοί που έθεσαν τον εαυτό τους φύλακα άγγελο για το ανώτατο ιδανικό,
που είναι η πατρίδα. Αυτοί που για την αγάπη τους προς την πατρίδα, καθημερινά
έρχονται αντιμέτωποι με αντίξοες συνθήκες, στερούμενοι πολλές φορές απλά
καθημερινά πράγματα υπηρετώντας το καθήκον. Αυτοί που σε κάθε κάλεσμα της Μητέρας Ελλάδας θα σπεύσουν να την υπερασπιστούν αψηφώντας τον κίνδυνο. Αυτοί που δακρύζουν στο άκουσμα του εθνικού
ύμνου και αναρριγούν στην θέα της Σημαίας, την οποία τα τσιράκια της νέας τάξης την
θεωρούν απλό πανί. Μιλάω για αυτούς που έθεσαν την ζωή τους θυσία στον βωμό της
Πατρίδας μας.
Τιμή και δόξα λοιπόν για τα παλληκάρια
μας που υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις της Πατρίδας. Οι δάφνες και οι τιμές δεν θα
πρέπει να τους αποδίδονται μόνο όταν πέφτουν ηρωικά εν ώρα καθήκοντος, αλλά
καθημερινά. Από το πιο απλό οπλίτη έως τον πιο ανώτερο αξιωματικό (και δεν εννοώ
τα κομματόσκυλα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου