Λίγο πριν ξεψυχήσει και περάσει στην ιστορική μνήμη, ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, στο ύψωμα του Δρίσκου στις 28 Νοεμβρίου του 1912 μαχόμενος εναντίον των Τούρκων για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, ξεφύλλισε «επερίμενα πολλές τιμές, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου για την Ελλάδα μου».
Σήμερα, συμπληρώνονται 104 χρόνια από τότε που γράφτηκε ο ηρωικός επίλογος στη ζωής ενός ανθρώπου του πνεύματος που πολέμησε για την απελευθέρωση του Έθνους.
Οι ιστορικοί αναφέρουν πως, σφαίρες έπεφταν «σαν χαλάζι εκείνη μέρα» του Νοεμβρίου στο Δρίσκο. Το τουρκικό βόλι τον βρίσκει στο πρόσωπο τον ποιητή. Έρχεται και δεύτερο που τον βρίσκει στο στόμα. Αιμόφυρτος στο προσωρινό στρατιωτικό νοσοκομείο που λειτουργεί στο ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, ζητά μολύβι και χαρτί. Ήθελε κάτι να γράψει, όμως ο θάνατος τον πήρε. Στην Αγία Παρασκευή θάφτηκε η σoρός του. Tο 1933 μεταφέρθηκαν τα οστά του στο μνημείο που στήθηκε στο μοιραίο ύψωμα που υπερασπίστηκε.
Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων που δεν άργησε να έρθει, η αδελφή του ποιητή δωρίζει στο δήμο της ελεύθερης πόλης το ξίφος και τη στολή του.
Το 1967, ένας κεραυνός καταστρέφει το μνημείο στο Δρίσκο και διασκορπίζονται τα οστά του ήρωα ποιητή. Μία γριούλα από το χωριό Βασιλική η κ. Στάθη, μαζεύει τα οστά που τοποθετούνται σε οστεοφυλάκιο και η Πολιτεία φτιάχνει ένα καινούργιο μνημείο στην ίδια θέση. Μία μαρμάρινη πλάκα στο μνημείο αναφέρει: ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ. ΙΕΡΟΦΑΝΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ.6-9-1860 28-11-1912
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη από Iσπανό πατέρα, τον Παύλο Μαβίλη, και μητέρα την Ιωάννα Σούφη, ανιψιά του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Σε ηλικία 13 ετών ξεκινά τις σπουδές του στην Κέρκυρα στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας». Μετά το τέλος των γυμνασιακών σπουδών στο νησί, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια Μονάχου και Φράιμπουργκ όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας, αρχαιολογίας και σανσκριτικών, ενώ μελέτησε τους μεγάλους Γερμανoύς φιλοσόφους Καντ, Φίχτε και Σοπενχάουερ. Το 1890 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν. Παράλληλα υπήρξε μανιώδης παίκτης σκακιού, μάλιστα το 1890 κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή Βαυαρίας. Ο Λορέντζος Μαβίλης υπήρξε σπουδαίος ποιητής στο είδος του σονέτου και θεωρείται σπουδαίος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής η οποία επηρεάστηκε από τον Διονύσιο Σολωμό.
Ο πατριώτης Λορέντζος Μαβίλης, πολέμησε το 1896 στα Λευκά Όρη, ως εθελοντής στην επανάσταση της Κρήτης. Την επόμενη χρονιά, με δικά του έξοδα συγκρότησε ένα σώμα από 70 Κερκυραίους και πολέμησαν στην φονική μάχη των Πέντε Πηγαδιών στην Ήπειρο, όπου τραυματίστηκε στο χέρι.
Το 1910 ο Μαβίλης εκλέγεται βουλευτής Κέρκυρας στη Β' Αναθεωρητική Βουλή με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Υπερασπίστηκε τη δημοτική γλώσσα, με τη γνωστή ρήση όταν προέκυψε το γλωσσικό ζήτημα, «χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν».
Το 1912 ο ποιητής ζήτησε να καταταγεί στο ελληνικό στρατό, αλλά λόγω ηλικίας δεν έγινε δεκτός και τότε στρατεύτηκε με του Γαριβαλδινούς, στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
Η μνήμη του Λορέντζου Μαβίλη, τιμάται κάθε χρόνο. Οι εκδηλώσεις φέτος ήταν διήμερες και συνδιοργανώθηκαν από τους Δήμους Ιωαννιτών και Κερκυραίων, καθώς και από το Συλλόγο Κερκυραίων των Ιωαννίνων. Χθες το πρωί στο μνημείο στο Δρίσκο, έγινε τρισάγιο και ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων, ενώ ακολούθησε τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στην προσωπικότητα του πατριώτη ποιητή στο χωριό Βασιλική.
Σήμερα, συμπληρώνονται 104 χρόνια από τότε που γράφτηκε ο ηρωικός επίλογος στη ζωής ενός ανθρώπου του πνεύματος που πολέμησε για την απελευθέρωση του Έθνους.
Οι ιστορικοί αναφέρουν πως, σφαίρες έπεφταν «σαν χαλάζι εκείνη μέρα» του Νοεμβρίου στο Δρίσκο. Το τουρκικό βόλι τον βρίσκει στο πρόσωπο τον ποιητή. Έρχεται και δεύτερο που τον βρίσκει στο στόμα. Αιμόφυρτος στο προσωρινό στρατιωτικό νοσοκομείο που λειτουργεί στο ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, ζητά μολύβι και χαρτί. Ήθελε κάτι να γράψει, όμως ο θάνατος τον πήρε. Στην Αγία Παρασκευή θάφτηκε η σoρός του. Tο 1933 μεταφέρθηκαν τα οστά του στο μνημείο που στήθηκε στο μοιραίο ύψωμα που υπερασπίστηκε.
Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων που δεν άργησε να έρθει, η αδελφή του ποιητή δωρίζει στο δήμο της ελεύθερης πόλης το ξίφος και τη στολή του.
Το 1967, ένας κεραυνός καταστρέφει το μνημείο στο Δρίσκο και διασκορπίζονται τα οστά του ήρωα ποιητή. Μία γριούλα από το χωριό Βασιλική η κ. Στάθη, μαζεύει τα οστά που τοποθετούνται σε οστεοφυλάκιο και η Πολιτεία φτιάχνει ένα καινούργιο μνημείο στην ίδια θέση. Μία μαρμάρινη πλάκα στο μνημείο αναφέρει: ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ. ΙΕΡΟΦΑΝΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΔΕΑΣ.6-9-1860 28-11-1912
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη από Iσπανό πατέρα, τον Παύλο Μαβίλη, και μητέρα την Ιωάννα Σούφη, ανιψιά του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Σε ηλικία 13 ετών ξεκινά τις σπουδές του στην Κέρκυρα στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας». Μετά το τέλος των γυμνασιακών σπουδών στο νησί, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια Μονάχου και Φράιμπουργκ όπου παρακολούθησε μαθήματα κλασικής φιλολογίας, αρχαιολογίας και σανσκριτικών, ενώ μελέτησε τους μεγάλους Γερμανoύς φιλοσόφους Καντ, Φίχτε και Σοπενχάουερ. Το 1890 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν. Παράλληλα υπήρξε μανιώδης παίκτης σκακιού, μάλιστα το 1890 κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή Βαυαρίας. Ο Λορέντζος Μαβίλης υπήρξε σπουδαίος ποιητής στο είδος του σονέτου και θεωρείται σπουδαίος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής η οποία επηρεάστηκε από τον Διονύσιο Σολωμό.
Ο πατριώτης Λορέντζος Μαβίλης, πολέμησε το 1896 στα Λευκά Όρη, ως εθελοντής στην επανάσταση της Κρήτης. Την επόμενη χρονιά, με δικά του έξοδα συγκρότησε ένα σώμα από 70 Κερκυραίους και πολέμησαν στην φονική μάχη των Πέντε Πηγαδιών στην Ήπειρο, όπου τραυματίστηκε στο χέρι.
Το 1910 ο Μαβίλης εκλέγεται βουλευτής Κέρκυρας στη Β' Αναθεωρητική Βουλή με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Υπερασπίστηκε τη δημοτική γλώσσα, με τη γνωστή ρήση όταν προέκυψε το γλωσσικό ζήτημα, «χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν».
Το 1912 ο ποιητής ζήτησε να καταταγεί στο ελληνικό στρατό, αλλά λόγω ηλικίας δεν έγινε δεκτός και τότε στρατεύτηκε με του Γαριβαλδινούς, στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
Η μνήμη του Λορέντζου Μαβίλη, τιμάται κάθε χρόνο. Οι εκδηλώσεις φέτος ήταν διήμερες και συνδιοργανώθηκαν από τους Δήμους Ιωαννιτών και Κερκυραίων, καθώς και από το Συλλόγο Κερκυραίων των Ιωαννίνων. Χθες το πρωί στο μνημείο στο Δρίσκο, έγινε τρισάγιο και ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων, ενώ ακολούθησε τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στην προσωπικότητα του πατριώτη ποιητή στο χωριό Βασιλική.
Πηγή : http://www.pronews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου