ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ

ΣΗΜ.ΑΘ.ΕΛΛ. Εμείς στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρώπη έχουμε την μόρφωση ως δεδομένη. Αναγκαίο κακό ή καλό, αναλόγως τον μαθητή. Η μόρφωση και η κατάκτηση της γνώσης όμως σε πολλά σημεία του πλανήτη είναι ένας καθημερινός αγώνας. Ένας αγώνας που κρύβει κινδύνους. Αυτά να δούνε οι βουτυρομπεμπέδες της Δύσης που δυσανασχετούν σε ότι έχει σχέση με την γνώση και την μάθηση. Η γνώση είναι αναγκαία και επιβάλλεται, όσο αναγκαίο είναι και το νερό και ο αέρας που αναπνέουμε. Και πάνω από όλα θα πρέπει να εκτιμούμε αυτό που έχουμε. Την άνεση και την ελευθερία της γνώσης. 

Περπατούν πολλά χιλιόμετρα, ανεβαίνουν γέφυρες από σχοινιά και διασχίζουν απόκρημνα μονοπάτια.

Ποια είναι η πιο δυσάρεστη ανάμνηση από τα σχολικά σας χρόνια; Κάποιοι θα θυμηθούν έναν κακό καθηγητή και κάποιοι άλλοι μερικούς νταήδες συμμαθητές που είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να τους κάνουν την ζωή δύσκολη. Οι περισσότεροι όμως θα αναφερθούν στο καθημερινό βάρβαρο πρωινό ξύπνημα και στην ατέλειωτη αναμονή στο κρύο για το λεωφορείο. Αν ανήκετε και εσείς στην τελευταία κατηγορία, μάλλον πρέπει να δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν..

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Γνωρίζετε ότι υπάρχουν παιδιά σε όλο τον κόσμο, που καθημερινά διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να πάνε σχολείο; Παιδιά που περπατούν πολλά χιλιόμετρα, ανεβαίνουν γέφυρες από σχοινιά και διασχίζουν απόκρημνα μονοπάτια; Είναι παιδιά που προσπαθούν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον σε περιοχές που το σχολείο δεν είναι δεδομένο αλλά πολυτέλεια.

Αυτό θα κάνει την αναμονή στη στάση του λεωφορείου να μοιάζει εύκολη. Είναι μια γέφυρα κοντά στο χωριό Batu Busuk στη Σουμάτρα, στην Ινδονησία, που χρησιμοποιούν παιδιά για να πάνε στο σχολείο.

 

Όταν η γέφυρα που οδηγεί στο χωριό Sanghiang Tanjung καταρρέει από τις πλημμύρες, τα παιδιά πάνε σχολείο κρατώντας ένα τεντωμένο σχοινί.

 Η γέφυρα έχει μήκος 40 μέτρα ενώ τα βάσανα τους δεν σταματούν στο τέλος της. Ακολουθεί περπάτημα επτά μιλίων..

 Υπάρχουν παιδιά στην Κολομβία που χρησιμοποιούν μια τροχαλία σε ένα τεντωμένο σχοινί, 430 μέτρα πάνω από το έδαφος, μόνο και μόνο για να πάνε στο σχολείο.

 Υπάρχουν αμέτρητες χώρες σε όλο τον κόσμο, όπου τα παιδιά διακινδυνεύουν τη ζωή τους κάθε μέρα , μόνο και μόνο για να μάθουν. Αυτοί οι μαθητές από τις Φιλιππίνες ανεβαίνουν σε σαμπρέλες από λάστιχα αυτοκινήτων για να διασχίσουν ένα πλημμυρισμένο ποτάμι.

 Αν τα καταφέρουν τους περιμένει μια γκρεμισμένη γέφυρα.

 Αυτά τα παιδιά περπατούν ή κάνουν ποδήλατο σε μια σανίδα που βρίσκεται στην κορυφή ενός υδραγωγείου.

Αυτά τα αγόρια από το Βιετνάμ δεν έχουν καν γέφυρα. Βγάζουν τα ρούχα τους, κολυμπούν έως την άλλη πλευρά του ποταμού, ξαναντύνονται και πάνε σχολείο!

 Υπάρχουν μαθητές που κάθε πρωί διασχίζουν επικίνδυνα μονοπάτια για να φτάσουν στο σχολείο τους..

 

 

Ακροβατούν σε σχοινιά..

 

 

 Κάποια άλλα διασχίζουν βίαιες περιοχές, όπου οι πυροβολισμοί και οι εκρήξεις έχουν γίνει πλέον ρουτίνα..

 

 

ΠΗΓΗ :alexiptoto.com