Βρυξέλλες,Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά
Σύμφωνα με συριακές πηγές, στην Adra είχαν μεταφερθεί με οδηγίες των αρχών , κάτοικοι που είχαν εκκενώσει τις περιοχές του όρους Καλαμούν , πριν διεξαχθούν οι σφοδρές μάχες μεταξύ συριακού στρατού και ισλαμιστών για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Δαμασκού. Η πόλη της Adra είχε επιλεγεί λόγω των βιομηχανικών της εγκαταστάσεων. Σε αυτές τις στοιχειώδεις κτιριακές υποδομές είχαν βρεί
καταφύγιο οι εκτοπισμένοι πολίτες. Δημοσιεύματα υποστηρίζουν ότι ανάμεσά τους είχαν παρεισφρύσει συνεργάτες των ισλαμιστών που έδιναν πληροφορίες στις τρομοκρατικές ομάδες. Όταν οι δυνάμεις του στρατού απομακρύνθηκαν από την πόλη , δόθηκε το σήμα για ασφαλή εισβολή των τζιχαντιστών. Σφάγιασαν με περίσσιο ζήλο κυρίως τον εκτοπισμένο πληθυσμό ανεξαρτήτως θρησκεύματος ως “προδότες” ( περίπου 180 σουνίτες σφαγιασμένοι) και από τους μόνιμους κατοίκους επιλεκτικά δολοφονήθηκαν οι χριστιανοί και οι αλαουίτες οι οποίοι κλήθηκαν από τα μεγάφωνα των τζαμιών.
Τα ειδησεογραφικά Arabi press και Al Manar, δημοσίευσαν την μαρτυρία μιας σύριας γυναίκας με τα στοιχεία M.D, γραμματέα στο Λύκειο της Adra για 23 χρόνια, χήρα και μητέρα 3 κοριτσιών. Έχοντας η ίδια διασωθεί από τη μαζική σφαγή διηγείται μετά από μέρες πως εκείνη βίωσε τα δραματικά γεγονότα:
« Την περασμένη Τετάρτη οι πυροβολισμοί των παραστρατιωτικών ένοπλων ομάδων που είχαν διεισδύσει στην πόλη, όλο και μας πλησίαζαν. Ενώ συνόδευα τα παιδιά μου στο σχολείο, συναντήσαμε στο δρόμο την παιδαγωγική επιμελήτρια του σχολείου που μας είπε να γυρίσουμε γρήγορα πίσω γιατί ένοπλοι είχαν καταλάβει την πόλη. Αμέσως άλλαξα δρόμο ενώ άλλοι κάτοικοι άρχισαν να κατευθύνονται προς το κέντρο της πόλης. Σε λιγότερο από ένα τέταρτο οι πυροβολισμοί ακούγονταν από το ισόγειο της πολυκατοικίας μας. Ένας αντάρτης φώναζε με σαουδική προφορά φώναζε :” Kατεβείτε όλοι στο υπόγειο” . Εγώ και οι κόρες μου τρέξαμε στο εσωτερικό του κτιρίου όπου ένας άντρας με μακριά γενειάδα, κοντό φουστάνι πάνω από στρατιωτικό παντελόνι και δερμάτινο μπουφάν, έριχνε πυροβολισμούς στον αέρα μετά από κάθε του λέξη. Μέσα στο υπόγειο που κανονικά το χρησιμοποιούσαμε σαν αποθήκη βρίσκονταν ήδη 3 οικογένειες. Δυο οικογένειες σουνιτικές από περιοχή Δαμασκού και Ντέρα και μια χριστιανική από Sadad. Μετά από δέκα λεπτά ήρθε άλλος ένοπλος και άρχισε να φωνάζει:” Όλοι οι χριστιανοί και οι αλαουίτες να έρθουν εδώ”. Του απάντησα ότι “στην πολυκατοικία μας δεν υπάρχουν χριστιανοί και αλαουίτες”. Στην πραγματικότητα όσους είχαμε τους καλύπταμε. Ο άντρας άρχισε να ελέγχει τις ταυτότητές μας και πριν φύγει πάλι πυροβόλησε στον αέρα. Μετά ακούσαμε πυροβολισμούς απ’ όλες τις πλευρές. Με το δεξί του χέρι κρατούσε ένα πολυβόλο και με το άλλο ένα σπαθί. Κάτσαμε μέρες σε άθλια κατάσταση σ’ αυτό το υπόγειο, με απίστευτο κρύο, χωρίς τροφή και νερό και χωρίς ηλεκτρικό.Πέντε μέρες πριν μας αφήσουν να φύγουμε, ένας ένοπλος ήρθε για να ψάξει και πάλι ανάμεσά μας . Εντόπισε την χριστιανική οικογένεια.Τους μετέφερε προς άγνωστη κατεύθυνση και μέχρι τώρα δεν έχουμε καθόλου νέα τους. Στις 30\12\13, όταν μας άφησαν επιτέλους να φύγουμε και βγήκαμε στους δρόμους , είδαμε τις σορούς των ανθρώπων πεταμένες και μισοφαγωμένες από τα αδέσποτα σκυλιά. Μιά γειτόνισσά μας έτρεχε σαν τρελλή και ούρλιαζε πανικοβλημένη:”Κόψανε τα κεφάλια τους , κόψανε τα κεφάλια τους”. Αυτή η γειτόνισσα είναι αλαουίτισσα. Οι ένοπλοι είχαν αποκεφαλίσει τα κεφάλια των τριών γιών της και είχαν απαγάγει τις κόρες της και το 3χρονο μωρό της. Ζητούσα εξηγήσεις από κάποιους γείτονες αλαουίτες. Αυτοί μου είπαν ότι οι ισλαμιστές εφάρμοζαν ένα θρησκευτικό διάταγμα που τους επέτρεπε να παίρνουν τις αλαουίτισσες γυναίκες σαν σκλάβες και να τις βιάζουν. Οι κάτοικοι μου είπαν ακόμα πως οι ένοπλοι αποκεφάλισαν τους αλαουίτες και απήγαγαν όλους χριστιανούς μάλλον για να τους ανταλλάξουν αργότερα.Σκότωσαν μία ολόκληρη οικογένεια που γνώριζα, από την Salmiya. Όταν μας ελευθέρωσαν, έξω, ένας σαουδάραβας σεϊχης άρχισε να μας λέει « προσέχετε μην πάτε και προσφύγετε σ’ αυτό το κράτος των άπιστων τυράνων. Εδώ έχετε το κράτος του Ισλάμ. Άρχισαν απειλητικά να πυροβολούν προς το μέρος μας. Μία γυναίκα δολοφονήθηκε ακριβώς δίπλα μου. Αρχίσαμε να τρέχουμε. Η σκηνή ήταν επώδυνη.Άνθρωποι εγκατέλειπαν τους δικούς τους τραυματισμένους ή πεθαμένους μέσα στους δρόμους.Με το που φτάσαμε στην μοναδική έξοδο της πόλης και προσεγγίσαμε τον εθνικό δρόμο, μονάδα του Συριακού στρατού βρισκόταν εκεί .Έψαξαν για λεωφορεία προκειμένου να μας μεταφέρουν κάπου αλλού…Φοβερή τραγωδία . Πάνω από 500 άνθρωποι σκοτωμένοι και χιλιάδες αγνοούμενοι».
ΠΗΓΗ : sklantzithres.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου