Δεν άντεχες να βλέπεις την σημαία με την ημισέληνο να κυματίζει στην πατρίδα σου. Δεν άντεχες να ακούς και να βλέπεις τους προδότες να σας ξεπουλάνε, η να κάνουν τους αδιάφορους στον τόσο πόνο του λαού μας.
΄Υψωσες το ανάστημα σου. Ελληνικό, λεβέντικο, καμαρωτό και κατέβασες την μισητή σημαία
Σε είδε ο χάρος όμορφο, λεβέντη ανδρειωμένο και το χέρι του μογγόλου κινεί για να σε πάρει στην καταχνιά του παλατιού του.
Μια σφαίρα μοχθηρή και άνανδρη κόβει το νήμα της ζωής σου.
Μα η δόξα η ανδρεία σου δεν γίνεται να μείνει στο σκοτάδι.
Λάμπεις ως ήρωας τιμημένος και με χαρά οι ήρωες ήρθαν να σε προυπαντήσουν. Τώρα στέκεις εκεί ψηλά και καρτερείς την ευλογημένη ώρα που η γαλανόλευκη που τόσο αγαπούσες να κυμματίσει στην πληγωμένη μεριά της Κύπρου.
Και εμάς μας άφησες εδώ μεγάλη παρακαταθήκη. Ένας λεβέντης Έλληνας δεν τρέμει δεν φοβάται το θάνατο.
Είσαι ήρωας, λεβέντης, παλληκάρι. Είσαι Έλληνας και τιμημένος τώρα.
Δόξα και τιμή στον ήρωα Σολωμό Σολωμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου