ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ..................Ο ΑΣΒΕΣΤΟΣ ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

29 Μαϊου 1453 – 29 Μαϊου 2011.

558 χρόνια από τον χαμό της Βασιλίδας των Πόλεων, το διαμάντι της ανατολής.

Ακόμα μία μέρα εθνικού πένθους στην ατέλειωτη και ένδοξη ιστορία των Ελλήνων.

Μία μικρή αναδρομή στο χρονικό της μαύρης εκείνης ημέρας είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής για τους προγόνους μας και για τον ένδοξο ήρωα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Η βυζαντινή αυτοκρατορία, εξουθενωμένη από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις βαρβάρων και από τους πολέμους και τις σταυροφορίες, ήρθε να γονατίσει και να παραδοθεί στον πιο βάρβαρο και απολίτιστο λαό που έπληττε την ανατολική ελληνική αυτοκρατορία.

Ο μωάμεθ στις 23 Μαίου 1453 στέλνει πρεσβεία για να του παραδώσει ο Αυτοκράτορας την Πόλη. Η απάντηση του Κωνσταντίνου, ένδοξη και ηρωική, ήταν σύμφωνη με το ηθικό νόημα του βυζαντινού πνεύματος.

ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ ΟΥΤ΄ΕΜΟΝ ΕΣΤΙ ΟΥΤ΄ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΤΑΥΤΗ ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ.

Παραμονή της αλώσεως ο λαός της Πόλης μαζί με τον Βασιλέα συγκεντρώνοντε στην Αγία Σοφία για την τελευταία, νεκρώσιμη όπως αποδείχθηκε θεία Λειτουργία. 

Μέσα στην σιγή ο Αυτοκράτωρας εμψυχώνει και δίνει τις τελευταίες οδηγίες στον λαό του στους στρατιώτες και στους μισθοφόρους.

Στιγμές συγκινητικές, λόγια γεμάτα θάρρος και ηρωισμό :

ΚΑΛΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΦΘΑΣΕΝ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΦΟΔΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚ ΧΕΡΣΟΥ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΜΑΣ ΙΝΑ ΣΤΗΤΕ ΑΝΔΡΕΙΩΣ. ΚΑΛΩΣ ΟΥΝ ΟΙΔΑΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΙΝΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΚΟΙΝΩΣ ΕΣΜΕΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΙΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΩΜΕΝ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΜΑΛΛΟΝ Η ΖΗΝ, ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΡΙΤΟΝ ΥΠΕΡ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΥΠΕΡ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ , ΑΛΛΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΕΡΙΦΗΜΟΝ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΥΣΤΕΡΟΥΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΗΜΩΝ.

Ξημερώματα της 29^ης Μαίου αρχίζει η επίθεση των μογγόλων, σε τρία στάδια. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός είναι το άνοιγμα της Κερκόπορτας.

Από εκεί έγινε η εισβολή και η άλωση της Πόλης. Η σπαραχτική φωνή του πλήθους αντηχεί ακόμα σήμερα στις ψυχές μας. ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ – ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ.

Ο Κωνσταντίνος βλέποντας την Πόλη να χάνεται ανακράζει σπαρακτικά < Η ΠΟΛΙΣ ΚΥΡΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΖΩ ΕΤΙ?>

Αλλά την ίδια στιγμή τον χτυπούν τα στίφη των βαρβάρων και πέφτοντας αναφωνεί

ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΙΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΟΥ ΛΑΒΕΙΝ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΜΟΥ ΑΠ΄ΕΜΟΥ

Και με αυτά τα λόγια πέφτει ο τελευταίος αυτοκράτορας – ήρωας  μπροστά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού.

Μετά την άλωση της Πόλης, ήρθε και η μακραίωνη υποδούλωση του ελληνισμού στα χέρια των αγαρηνών.

Ο πόθος και η ελπίδα όμως για την επανάκτηση της Βασιλεύουσας ζει άσβεστος έως σήμερα στις ψυχές των Ελλήνων.

Αυτός ο πόθος γέννησε θρύλους, παραδόσεις και την ελπίδα να επιβιώσει ο ελληνισμός στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς. Και καίει ακόμα σήμερα  άσβεστος.