ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ ΜΑΣ..ΣΤΟΥΣ ΑΫΠΝΟΥΣ ΦΡΟΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Γράφει η Δέσποινα Λαζαρίδου

Ένα από τα αγαπημένα παραμύθια της μικρής Ιππολύτης ήταν το παραμύθι με τους βασιλιάδες του ουρανού, τους αετούς. Ο παππούς, ένας καλοσυνάτος γεροντάκος, έπαιρνε την μικρή Ιππολύτη στην αγκαλιά και της εξιστορούσε το αγαπημένο της παραμύθι...

Μέσα σε όλο το ζωικό βασίλειο, δύο πτηνά χρήζουν σεβασμού.

Οι κουκουβάγιες και οι αετοί. Οι κουκουβάγιες για την σοφία τους και οι αετοί για την βασιλική γεννιά τους.

Και γιατί είναι βασιλιάδες οι αετοί;;; ρωτούσε η Ιππολύτη.

Και ο παππούς της απαντούσε πάντα με μεγάλη προθυμία.

Ξέρεις κοριτσάκι μου, η πατρίδα μας είναι υποδουλωμένη. Την επιβουλεύονται πολλοί ξένοι, βάρβαροι και κακοί άνθρωποι.

Όμως η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, έχει άυπνους φρουρούς. Αυτοί λοιπόν οι φύλακες, αψηφώντας τη δική τους ζωή ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε κάθε εχθρό που έρχεται να καταπατήσει το ιερό χώμα της Ελλάδας μας. Η καρδιά τους, η ψυχή τους ανήκουν σε αυτήν. Ξέρεις κοριτσάκι μου πόσοι πότισαν με το αίμα τους τα ιερά χώματα; Θυμήσου όλες τις ιστορίες που σου έχω πει, για τους ήρωες.

Αυτός που θυσιάζεται για την πατρίδα του έχει μεγάλη η τιμή. Όταν λοιπόν ένας ήρωας φεύγει από εδώ τον υποδέχονται δύο πανέμορφες κοπέλες στην είσοδο ενός τεράστιου παλατιού για να τον οδηγήσουν στην Βασίλισσα.

Οι όμορφες κοπέλες, η Δόξα και η Τιμή, έτσι ονομάζονται, τον στεφανώνουν με χρυσά στεφάνια και κατόπιν τους οδηγούν στην πανέμορφη Βασίλισσα που ονομάζεται Ελλάδα, η οποία τους παραχωρεί τις πρέπουσες τιμές.

Αυτοί όλοι είναι οι αόρατοι φύλακες μας. Πριν όμως λάβουν θέση στον χώρο των αοράτων φρουρών, οι ψυχές τους στέλνονται στον βασιλιά των πτηνών, τον Αετό. Οι Αετοί όταν ανοίγουν τις φτερούγες τους, καλύπτουν με τη σκιά τους τα πάντα και όλα τα κακά στοιχεία τρέπονται σε φυγή.

Μόλις περάσουν το στάδιο των αετών, μπαίνουν στην τιμημένη ομάδα των αοράτων φρουρών. Οι αόρατοι φρουροί, ρωμαλαίοι και αυστηροί, αλλά συγχρόνως γλυκύτατοι και λαμπεροί, παραμένουν έτοιμοι ώστε να σπεύσουν σε βοήθεια μόλις οι κοινοί θνητοί την ζητήσουνε με φρόνηση. Για να φτάσουν όμως να γίνουν αετοί, αποκτούν την γνώση. Χωρίς γνώση δεν μπορείς να πετάξεις, δεν μπορείς να κατανοήσεις και το πιο σημαντικό, δεν μπορείς να εκτιμήσεις. 

Τότε η Ιππολύτη ύψωνε τα μάτια της στον ουρανό και μόλις έβλεπε αετούς σήκωνε το χεράκι της και τους χαιρετούσε με σεβασμό, ενώ στα όνειρα της βρισκότανε στην ράχη τους, προσπαθώντας να δει το παλάτι, να βρει την Δόξα και την Τιμή και το πιο σημαντικό να αγκαλιάσει την Ελλάδα της που τόσο λάτρευε......